Szkoła Podstawowa im. Władysława Beliny - Prażmowskiego w Zahutyniu

Patron Szkoły - Pułkownik Władysław Belina - Prażmowski

Budynek Szkoły Podstawowej w Zahutyniu został oddany do użytku w 1938 roku i nosił imię pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego (1888-1938), legionisty Józefa Piłsudskiego, organizatora pułku kawalerii legionowej, tzw. „Beliniaków”, zasłużonego w bojach legionów oraz twórcy I brygady kawalerii, na której czele stoczył wiele bitew w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Odznaczony był krzyżem Virtuti Militari  i 5-krotnie Krzyżem Walecznych. Pułkownik Belina- Prażmowski, po wystąpieniu z wojska, w latach 1929 -1933 był prezydentem Krakowa, a w latach 1933-1937 – wojewodą lwowskim.

 

 

SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI NADANIA IMIENIA Władysława Beliny-Prażmowskiego Szkole Podstawowej w Zahutyniu – 16.11.2018 r.

Wejście do kościoła: uroczyste wejście proboszcz oraz służba liturgiczna, OSP ze sztandarem, kompania honorowa, goście witani przy wejściu wchodzą indywidualnie, rodzice z dziećmi wchodzą indywidualnie. Dzieci, które przyjdą do szkoły wchodzą z nauczycielami.
Msza Święta
Po Mszy Świętej. Proszę o przekazanie informacji o fakcie posadzenia dębu pamięci i formowanie kolumny: orkiestra, sztandar, kolumna wojskowa, goście uczniowie i nauczyciele, mieszkańcy.
Przy dębie:
Prowadzący: Dzień 16 listopada 2018 r. zapisze się w historii naszej szkoły jako jeden z najważniejszych. Właśnie dzisiaj nastąpi oficjalne nadanie szkole imienia Władysława Beliny-Prażmowskiego, dzisiaj również w uroczysty sposób obchodzimy jej jubileusz 80 - lecia. Jest nam niezmiernie miło, że tak licznie państwo przybyliście aby wziąć udział w tej uroczystości. Witam bardzo serdecznie wszystkich obecnych. Zanim udamy się do szkoły będziemy świadkami i uczestnikami posadzenia dębu pamięci. Niech ten młody dąb, który za chwilę, w uroczysty sposób zostanie zasadzony będzie pamiątką wspaniałej uroczystości, hołdem złożonym budowniczym szkoły, niech będzie znakiem pamięci o naszym patronie.
Prowadzący: Bardzo proszę o. proboszcza o modlitwę w intencji wszystkich walczących o Niepodległą Polskę, a także tych którzy swoją pracą i zaangażowaniem przyczynili się do powstania i rozwoju placówki.
Prowadzący: Do symbolicznego zasadzenia dębu zapraszam następujące osoby:
Pana Stanisława Chęć wiceburmistrza Sanoka, który reprezentuje Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka sejmu RP
Pana Marka Rząsę - Posła na Sejm RP
Pana Stanisława Fundakowskiego - Podkarpackiego Kuratora Oświaty
Pana Ernesta Nowaka – Burmistrza Miasta i Gminy Zagórz
Pana Andrzeja Chrobaka – reprezentanta władz powiatu
o. Tomasza Woźnego – proboszcza naszej parafii
Pana Kamila Batrucha – Sołtysa Sołectwa Zahutyń
Panią Anetę Szczepek – przedstawiciela rodziców
Druha Edwarda Fal – przedstawiciela Ochotniczej Straży Pożarnej w Zahutyniu
Panią Wandę Izdebską – Dyrektora Szkoły Podstawowej
Julię Szczupaczyńską – przedstawiciela uczniów
Posadzenie dębu
Prowadzący: Dąb, który posadziliśmy nazwaliśmy imieniem Władysław, imieniem patrona naszej szkoły. Mam nadzieję, że tak jak ten dąb, trwać i rozwijać się będzie nasza pamięć o polskim bohaterze, a drzewo to, przez kolejne lata będzie wyrazem hołdu wszystkim walczącym o niepodległą Polskę.Niech przyszłym pokoleniom daje świadectwo dzisiejszego święta, naszego szacunku dla budowniczych szkoły i tych, którzy przyczynili się do jej rozwoju.
Prowadzący: Za chwilę udamy się do szkoły, gdzie odbędzie się dalsza część uroczystości. Proszę o formowanie kolumny w podanej wcześniej kolejności: orkiestra młodzieżowa, poczet sztandarowy OSP Zahutyń, Kompania Honorowa, zaproszeni goście, uczniowie, pracownicy, rodzice, mieszkańcy. Zatrzymamy się przy obelisku z tablicą pamiątkową przy szkole podstawowej, gdzie dokonamy odsłonięcia tablicy z okazji jubileuszu szkoły a następnie w budynku szkoły zostanie odsłonięta tablica patrona Władysława Beliny- Prażmowskiego .
Przy obelisku
Prowadzący. Baczność. Do hymnu
Śpiewanie hymnu
Po hymnie. Spocznij
Prowadzący: Dzięki wieloletnim staraniom mieszkańców Zahutynia, 1 września 1938 r. oddano do użytku budynek szkoły podstawowej w Zahutyniu. Minęło 80 lat, zmieniła się rzeczywistość, warunki i wymagania stawiane uczniom i nauczycielom. Pomimo wielu zawirowań historycznych, reform oświatowych nasza szkoła trwa i kwitnie. Tablica odsłonięta w roku jubileuszu odzyskania niepodległości pozostanie na zawsze wyrazem szacunku i uznania dla budowniczych szkoły, dla pokoleńpracownikówi uczniów,którzy poprzez swoją pracę i naukę stali się znaczną częścią tego co nazywamy małą Ojczyzną.

Prowadzący: Proszę o. proboszcza o poświęcenie tablicy.
Prowadzący: Proszę następujące osoby o dokonanie aktu odsłonięcia tablicy:
Panią Teresę Szot – absolwenta szkoły, twórcę portretu naszego patrona, który będzie można podziwiać podczas uroczystości,
Pana Kamila Batrucha - absolwenta szkoły, sołtys Sołectwa Zahutyń
Mateusza Szczepek – przewodniczącego Samorządu Uczniowskiego
Odsłonięcie (Werble, puszczamy balony)
Prowadzący: Teraz nastąpi uroczysty moment nadania imienia szkole.
Proszę Panią Marię Mielnik, Radną Rady Miejskiej w Zagórzu o odczytanie Uchwały Rady Miasta o nadaniu Szkole Podstawowej w Zahutyniu imienia Władysława Beliny - Prażmowskiego, a dyrektora szkoły o odebranie aktu nadania imienia.
Prowadzący: Proszę o. proboszcza i następujące osoby:
Pana Stanisława Chęć wiceburmistrza Sanoka, reprezentanta Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka sejmu RP
Pana Marka Rząsę - Posła na Sejm RP
Pana Stanisława Fundakowskiego - Podkarpackiego Wicekuratora Oświaty
Pana Ernesta Nowaka – Burmistrza Miasta i Gminy Zagórz
o wejście do holu szkoły i przygotowanie się do aktu odsłonięcia tablicy poświęconej patronowi. Bardzo serdecznie zapraszam pozostałych gości.
Przy tablicy:
Prowadzący: Proszę o. proboszcza o poświęcenie tablicy.
Prowadzący: Proszę o dokonanie aktu odsłonięcia tablicy.
Odsłonięcie (Werble)
Prowadzący: Zapraszam wszystkich do sali gimnastycznej, w której odbędzie się dalsza część uroczystości.
Prowadzący: Proszę Panią dyrektor Wandę Izdebską o zabranie głosu.

Przemówienie dyrektora: „Drodzy państwo dzień 16.XI. 2018 r. zapisuje się w historii naszej szkoły jako dzień szczególny i wyjątkowy – można powiedzieć, że to dziejowa chwila dla naszej skromnej, szanowanej, wiejskiej placówki. Dzisiaj jesteśmy świadkami dwóch ważnych wydarzeń: jubileuszu 80–lecia istnienia naszej szkoły oraz nadanie jej imienia. Odtąd będzie ona nosić dumne imię: WŁADYSŁAWA BELINY-PRAŻMOWSKIEGO nadane w roku niezwykłym, w roku obchodów 100-lecia Odzyskania Niepodległości przez Polskę, o którą walczył nasz patron. To postać niezwykła, wybitna, wyróżniająca się osobowością, inteligencją, odwagą, patriotyzmem. Legionista, twórca kawalerii odrodzonej Polski, uczestnik walk o niepodległość, późniejszy prezydent Krakowa i wojewoda lwowski. WIELKI CZŁOWIEK I WIELKI POLAK określany mianem pierwszego ułana 2 Rzeczpospolitej Polskiej, który pozostawił po sobie pamięć o bohaterskich walkach o niepodległość. Nasza szkoła poprzez nadanie jej imienia zyskuje swą indywidualność i tożsamość. Udało się to osiągnąć dzięki ogromnym wysiłkom i staraniom zarówno grona pedagogicznego jak i rodziców. Przez ponad rok przygotowywaliśmy się do tej wielkiej uroczystości zgłębiając wiedzę o przyszłym Patronie, zbierając konieczne informacje i pozyskując sponsorów. Jubileusz 80-lecia szkoły to powód do satysfakcji z dotychczasowych osiągnięć oraz stosowna chwila do złożenia wyrazów wdzięczności tym, którzy, swym zaangażowaniem i wytrwałą pracą przyczynili się do rozwoju placówki. Jest to czas, który niesie w sobie symbol wzruszenia, zadumy i refleksji. Nasza szkoła została wzniesiona wysiłkiem mieszkańców i oddana do użytku rok przed II wojną światową, była świadkiem ważnych wydarzeń historycznych. W czasie działań wojennych w szkole mieścił się sztab wojenny żołnierzy niemieckich a następnie radzieckich. Po zakończeniu wojny funkcję kierowników i dyrektorów sprawowało 5 osób. Z szacunkiem i podziwem wspominam dziś moich poprzedników. Byli to: Władysław Maksymowicz, Bronisława Maksymowicz, Józef Bieniek, Wanda Czapla, Jerzy Sowa. To każda z tych osób wraz z byłymi pracownikami, uczniami, rodzicami pisała historię szkoły, to z każdą z nich łączą się ważne dla szkoły zmiany i wydarzenia. Dzięki pracy wielu pokoleń, pasji i zaangażowaniu szkoła rozwijała się. Jestem dumna z faktu, że to mnie właśnie przypadł zaszczyt wzięcia udziału w tak podniosłej chwili, jaką jest jubileusz 80-lecia naszej  szkoły i nadanie jej imienia. Wybór na Patrona postaci Pułkownika Beliny-Prażmowskiego nie był przypadkowy. Nawiązuje on do tradycji szkoły, bo jak wskazują źródła, już przed II wojną Światową nosiła to godne imię. Jednym z istotnych źródeł była książka „Zagórz nad Osławą”, autorstwa Zbigniewa Osenkowskiego, który jest wśród nas i którego serdecznie pozdrawiam. 80-letnia historia i jej tradycja upoważniły nas  do ubiegania się o nadanie jej imienia, które dla społeczności szkolnej będzie symbolem  Małej Ojczyzny – bo nasza szkoła i jej najbliższe środowisko jest symbolem małej ojczyzny. Jestem przekonana, że mając za Patrona wielkiego patriotę placówka nadal będzie się rozwijać i  kształcić w duchu patriotycznym kolejne pokolenia”.
Prowadzący: Postawa Władysława Beliny-Prażmowskiego jest bezsprzecznie wzorem do naśladowania. Życiorys przepełniony heroizmem i miłością do Ojczyzny przedstawi nam Pani Dorota Filipowicz: „ Władysław Belina-Prażmowski urodził się 3 maja 1888 roku we wsi Ruszkowiec, niedaleko Opatowa. Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Belina. Od małego Władysław wychowywany był w duchu patriotycznym przez matkę Bronisławę i ojca Hipolita- dawnego powstańca styczniowego. Już jako uczeń rosyjskiego gimnazjum w Radomiu należał do tajnej organizacji niepodległościowej i za udział w strajku uczniowskim został usunięty z tej szkoły. Dlatego też maturę zdaje w 1905 r. w Warszawie. Podejmuje studia na Politechnice Lwowskiej na wydziale górniczym, gdzie poznaje późniejszego generała Kazimierza Sosnkowskiego. Za jego namową wstępuje do Związku Walki Czynnej, a w późniejszym czasie do Związku Strzeleckiego- organizacji skupiających polskich patriotów walczących o niepodległą Polskę. W czasie studiów we Lwowie ukończył kurs instruktorski i Wyższą Szkołę Oficerską Związku Strzeleckiego, otrzymując z rąk Komendanta Józefa Piłsudskiego odznakę ”Parasol”(odznaka nadawana przez Józefa Piłsudskiego dla członków Związku Walki Czynnej). Stopień porucznika otrzymał w 1911 r. a w 1913 r. objął stanowisko zastępcy komendanta Związku Strzeleckiego w Krakowie. 30 lipca, po ogłoszeniu przez Józefa Piłsudskiego przygotowań do mobilizacji (zbiórki) Związków Strzeleckich, Belina-Prażmowski przybył do Krakowa na miejsce zbiórki oddziałów. 2 sierpnia 1914 r. był przełomowym w życiu Beliny Prażmowskiego. W tym dniu objął dowództwo nad siedmioosobowym patrolem, który-wkroczył na teren zaboru rosyjskiego w celach rozpoznawczych i dezinformacyjnych (celowe przekazywanie nieprawdziwej informacji). 3 sierpnia podczas powrotu do miejsca wymarszu w miejscowości Skrzeczowice, patrol zarekwirował (zabrał z rozkazu władz) 5 koni, które, jak się później okazało, stanowiły pierwsze wierzchowce utworzonego później przez Belinę-Prażmowskiego pułku ułanów (żołnierzy na koniach- kawalerzystów). Ta siedmioosobowa grupa kawalerzystów, zwanych od tego czasu „siódemką Beliny”, uznany został za pierwszy oddział odradzającej się jazdy polskiej. Z polecenia Józefa Piłsudskiego po wyjeździe z Krakowa do Kielc prowadził werbunek (namawiał do wstąpienia) ułanów do nowo tworzonego szwadronu (oddziału kawalerii liczącego około 110 żołnierzy) i wkrótce jego oddział liczy już 140 kawalerzystów. Szwadron Prażmowskiego toczył walki w okolicach Nowego Korczyna, Łowicza, Modlina, Aleksandrowa, Łodzi. 1 listopada szwadron przekształca się w dywizjon i zostaje skierowany do walk z Rosjanami w okolice Limanowej. 23 grudnia 1913 r. pod Łowiczówkiem, Belina-Prażmowski zostaje ranny, jednak pozostaje ze swoimi żołnierzami na linii frontu. Wiosną (w maju) 1915 r. Prażmowski otrzymał awans na rotmistrza ( stopień wojskowy oficera), a jego dywizjon wszedł w skład powstałego pułku ułanów. Po ciężkich walkach z oddziałami rosyjskimi, oddziały kawalerii wkroczyły do Lublina na czele I Brygady Legionów. Po zdobyciu Lublina, Beliniaków skierowano na Wołyń, gdzie brali udział w walkach pod Maniewicami i Stochowem. W uznaniu zasług i zdolności dowódczych, w grudniu 1915 r. Władysław Belina-Prażmowski został dowódcą I Pułku Ułanów Legionów Polskich. Po bitwach pod Kostiuchnówką i Legionowem zostaje dowódcą brygady kawalerii i jednocześnie jest awansowany do stopnia majora. W roku 1917, zgodnie z poleceniem Józefa Piłsudskiego, odmawia złożenia przysięgi na wierność państwom centralnym(Niemcom i Austrii) i zostaje zdymisjonowany Belina-Prażmowski wraca w okolice Lublina do Godziszowa, gdzie angażuje się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej, biorąc udział miedzy innymi w rozbrajaniu jednostek armii austriackiej na Lubelszczyźnie. W październiku 1918 r. na polecenie generała Rydza-Śmigłego przystąpił do tworzenia I Brygady Kawalerii. Jako jej dowódca, już w randze pułkownika, walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej (bolszewicy to Rosjanie, członkowie partii robotników) na wileńszczyźnie zdobywając 19 kwietnia 1919 r. Wilno. Następnie oddziały Beliny Prażmowskiego skierowane zostały na front litewsko- białoruski odnosząc znaczące zwycięstwa. Jesienią 1920 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia Belina-Prażmowski zostaje przeniesiony do rezerwy (przestał być wojskowym). Osiadł w Godziszowie, gdzie gospodarował majątkiem ziemskim oraz poświęcił się działalności społecznej: był przewodniczącym Związku Strzeleckiego, a po przeprowadzce do Janowa Lubelskiego, prezesem Powiatowej Komisji Drogowej oraz prezesem Komisji Rolnej. W roku 1929 Prażmowski wyjechał do Krakowa. Działał w Związku Legionistów Okręgu Krakowskiego, był członkiem Rady Przybocznej Prezydenta Miasta Krakowa, a od 16 lipca 1931r do końca stycznia 1933r był Prezydentem Krakowa. Decyzją Marszałka Józefa Piłsudskiego 31 stycznia 1933 r. objął funkcję Wojewody Lwowskiego, którą pełnił aż do 14 kwietnia 1937 r. Z życia politycznego wycofał się ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Władysław Belina Prażmowski zmarł 13 października 1938 r. na atak serca podczas kuracji zdrowotnej w Wenecji. Żył 50 lat. Pochowany został w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim. Uroczystości pogrzebowe były ogromną manifestacją patriotyczną ku czci wspaniałego żołnierza i patrioty. Jako dowódca kawalerii legionowej Belina – Prażmowski był jedną z najpopularniejszych postaci podczas I wojny światowej. Wskrzesił i odnowił wspaniałe tradycje jazdy polskiej. Marszałek Józef Piłsudski bardzo cenił Prażmowskiego za zdolności organizacyjne, kunszt wojskowy i cechy dowódcze kawalerzysty. Belina – Prażmowski dbał o swoich żołnierzy, nie narażał ich na zbytnie niebezpieczeństwo i ryzyko. Społeczność Naszej szkoły jest dumna że przyjęła imię tak znamienitego Polaka.”
Prowadzący: Nasza szkoła będzie nosiła imię Władysława Beliny-Prażmowskiego z wielką dumą – tak jak to było przed laty. O historii tego miejsca opowie nam Pani Beata Iwanowska.

Historia szkoły: Obecny budynek Szkoły Podstawowej w Zahutyniu został oddany do użytku w 1938 roku i nosił imię pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego (1888-1938), legionisty Józefa Piłsudskiego, organizatora pułku kawalerii legionowej, tzw. „Beliniaków”, zasłużonego w bojach legionów oraz twórcy I brygady kawalerii, na której czele stoczył wiele bitew w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Odznaczony był krzyżem Virtuti Militari  i 5-krotnie Krzyżem Walecznych. Pułkownik Belina- Prażmowski, po wystąpieniu z wojska, w latach 1929 - 1933 był prezydentem Krakowa, a w latach 1933-1937 – wojewodą lwowskim. Mieszkańcy Zahutynia podjęli decyzję o wybudowaniu nowej szkoły, ponieważ dotychczasowa, drewniana, o jednej izbie lekcyjnej, nie mogła pomieścić dużej liczby dzieci pragnących się uczyć. Budowa trwała kilka lat i w większości jej koszty ponosili mieszkańcy Zahutynia, którzy wszystkie prace budowlane wzięli na swoje barki. Do dzisiejszego dnia można  na strychu szkoły podziwiać niezwykle solidnie wykonaną więźbę dachową. W czasie działań wojennych w szkole mieścił się sztab wojenny żołnierzy niemieckich, a następnie radzieckich. Podczas prac remontowych odkryto na korytarzu  doskonale zachowane rysunki wykonane przez żołnierzy radzieckich, obrazujące klęskę Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej uczniowie rozpoczęli naukę w klasach łączonych. Kierownikiem szkoły został Władysław Maksymowicz. Ponieważ we wsi nie było kościoła, a dotychczasowa cerkiew została spalona podczas działań wojennych, jedna sala lekcyjna od strony południowej została zamieniona na kaplicę i odbywały się w niej nabożeństwa dla mieszkańców Zahutynia. Po śmierci kierownika szkoły, w 1958 roku kierownictwo objęła Bronisława Maksymowicz – za jej kadencji wykonano drobne bieżące remonty i ogrodzono działkę szkolną od strony drogi. Po przejściu na emeryturę Bronisławy Maksymowicz, w  roku 1965 funkcję kierownika szkoły objął Józef Bieniek i pełnił ją do roku 1974. Za jego kadencji prężnie działało Szkolne Koło Sportowe ukierunkowane na łyżwiarstwo szybkie. Co zimę budowano na boisku szkolnym lodowisko, gdzie dzieci stawiały pierwsze kroki na łyżwach. Pod kierunkiem Józefa Bienka łyżwiarze z Zahutynia wyróżniali się, zajmując I, II, III miejsca na Igrzyskach Zimowych w Sanoku, Nowym Targu i Zakopanem. W grudniu 1974 roku Józef Bieniek przeszedł do pracy w Wydziale Oświaty i Wychowania w Sanoku, gdzie objął funkcję wizytatora do spraw profilaktyki i resocjalizacji. Dyrektorem szkoły została Wanda Czapla. Ze względu na zmiany administracyjne, szkołę przyłączono do Sanoka i otrzymała ona pieczęć o treści: „Szkoła Podstawowa w Sanoku- Zahutyniu”. Następnie, w 1977 roku zaszły kolejne zmiany administracyjne. Zahutyń przeszedł z Sanoka do gminy Zagórz i szkoła stała się częścią Zbiorczej Szkoły Gminnej w Tarnawie Dolnej. W okresie pełnienia funkcji dyrektora szkoły przez Wandę Czaplę dokonano rozbudowy szkoły od strony południowej. Powiększono budynek o kotłownię, sanitariaty, szatnię i cztery sale lekcyjne. Wyburzono piece kaflowe, zainstalowano system centralnego ogrzewania. W 1991 roku, w wyniku konkursu, dyrektorem szkoły został dotychczasowy nauczyciel, Jerzy Sowa, który tę funkcję pełnił do 1996 roku. Od 1996 roku szkołę z powodzeniem prowadzi dyrektor Wanda Izdebska. W ciągu wielu lat kadencji pani dyrektor, wykonano ogrom prac inwestycyjnych i remontowych min. dokonano modernizacji kotłowni węglowej na gazową, dobudowano salę gimnastyczną, uruchomiono świetlicę i zaplecze kuchenne, wymieniono pokrycie dachowe, wymieniono wszystkie okna i drzwi, wykonano termomodernizację budynku, wybudowano plac zabaw, ogrodzono teren szkolny wraz z remontem istniejącego wcześniej ogrodzenia od strony drogi głównej. W salach lekcyjnych dokonano również wielu istotnych zmian. Z dniem 1 września 2012 r., w wyniku reformy szkolnictwa na terenie Gminy Zagórz, szkoła nasza została przekształcona w szkołę podstawową z klasami I-III i oddziałem przedszkolnym. Po zaadaptowaniu pomieszczeń szkolnych do potrzeb dzieci 3 i 4 – letnich, uruchomiono w szkole dodatkowy oddział przedszkolny, 9-cio godzinny dla dzieci w tym wieku. Natomiast na mocy uchwały Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 26 marca 2018 r., z dniem 1 września 2018 r., szkoła nasza, zostaje przekształcona w szkołę podstawową obejmującą strukturę organizacyjną z klasami I-IV. W dniu 20 sierpnia Rada Miejska w Zagórzu Uchwałą nr LVII/344/2018 r. nadaje Szkole Podstawowej imię Władysława Beliny-Prażmowskiego. Dziś szkoła liczy 80 lat i ma się coraz lepiej, na zewnątrz coraz młodsza i piękniejsza, wewnątrz tętniąca życiem. Prowadzący: Bardzo proszę dzieci przedszkolne i uczniów szkoły o przygotowanie się do prezentacji – w tym czasie zachęcam do wysłuchania piosenki o patronie szkoły.
Prowadzący: Zapraszam Państwa do obejrzenia części artystycznej przygotowanej przez uczniów i nauczycieli naszej szkoły. Życzę miłego odbioru i niezapomnianych wrażeń.
Prowadzący: Nadszedł moment, aby poprosić o zabranie głosu naszych szanownych gości. Bardzo proszę o zabranie głosu:

Pana Stanisława Chęć wiceburmistrza Sanoka o doczytanie listu gratulacyjnego przekazanego przez Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka sejmu RP,

Pana Marka Rząsę - Posła na Sejm RP,

Pana Stanisława Fundakowskiego - Podkarpackiego Wicekuratora Oświaty o odczytanie listu gratulacyjnego przekazanego przez Panią Ewę Leniart Wojewodę Podkarpackiego,
Pana Ernesta Nowaka – Burmistrza Miasta i Gminy Zagórz,

Panią Ewę Mrugała - Asystentkę Pani Elżbiety Łukacijewskiej – Posła do Parlamentu Europejskiego,

Panią Sabinę Fal - Asystentkę Pana Mieczysława Kasprzaka Posła na sejm RP,

Panią Anetę Figiel - Asystentkę Pana Piotra Uruskiego - Posła na sejm RP,

Pana Andrzeja Chrobaka – przedstawiciela władz powiatowych, Pana Kamila Batrucha – Sołtysa Sołectwa Zahutyń.

Listy gratulacyjne przesłali:

Pan Bogdan Rzońca – poseł na sejm RP,

Pan Andrzej Matusiewicz - poseł na sejm RP.

Bardzo proszę Panią Annę Stawarz o odczytanie listów gratulacyjnych.
Prowadzący: na zakończenie proszę o zabranie głosu Panią Wandę Izdebską.
Podziękowanie „Dostojni Goście. W imieniu własnym i całej społeczności Szkoły Podstawowej w Zahutyniu pragnę serdecznie podziękować za to, że w tak szczególnym dla nas dniu byliście razem z Nami. Dziękuję za przychylność, za wsparcie w podejmowanych działaniach, a nade wszystko za ciepłe słowa i życzenia. Panu Ernestowi Nowakowi Burmistrzowi Miasta i Gminy Zagórz serdecznie dziękuję za objęcie honorowym patronatem uroczystości. Tomaszowi Woźnemu proboszczowi naszej parafii – dziękuję za poświęcenie tablic i modlitwę intencyjną. Żołnierzom 35 Sanockiego Batalionu Lekkiej Piechoty Obrony Terytorialnej z dowódcą ppłk Rafałem Jaroszem na czele za uświetnienie uroczystości. Pani Teresie Szot za namalowanie portretu patrona, który możemy tutaj podziwiać. Panu Leszkowi Cypcarz za wykonanie tablic. Druhom OSP w Zahutyniu za uświetnienie uroczystości. Serdecznie dziękuję rodzicom na czele z przewodniczącą Rady Rodziców Panią Anetą Szczepek za ogrom pracy włożony przy organizacji uroczystości. Bardzo, bardzo serdecznie dziękuję sponsorom za wsparcie materialne, wsparły nas następujące osoby prywatne i instytucje: Pani Maria Kurowska we współpracy z dyrektorem Wojewódzkiego Domu Kultury panem Markiem Jastrzębskim, Pan Ernest Nowak, Pan Edward Fal, Pan Stanisław Fal, Pan Jerzy Zuba, Pani Kamila Knuth, Państwo Ewelina i Damian Niemczyk, Państwo Barbara i Krzysztof Makar, Pan Piotr Czaja, Pan Mieczysław Kmiotek, Nadleśnictwo Lesko – Pan Zbigniew Pawłowski Nadleśniczy Nadleśnictwa Lesko , Firma DEF - Pan Szczepan Dębiński, Prywatny gabinet Lekarski – Pan Leszek Gliwski, Przedsiębiorstwo Budowlane Orlef - Pan Jerzy Orlef, AutometGroup spółka z o. o. - Pan Józef Leśniak – Prezes Spółki, Zakład remontowo-budowlany Państwa Tadeusza i Marty Potocznych, Pass Polska spółka z o.o. – pan Jaromir Wilusz, Firma Handlowo-Usługowa „Pegaz” - Pan Mieczysław Kosturski, Zakład Grabo- Państwo Waldemar i Jolanta Irzyk, Wydawnictwo BOSZ – Pan Bartosz Szymanik. Naszą uroczystość patronatem medialnym objęli: Gazeta Sanocka KORSO, portal informacyjny isanok. Bardzo dziękuję. Dziękuję nauczycielom, pracownikom szkoły za wszystko co za Nami. Dziękuję za ogromne zaangażowanie, wkład pracy, zrozumienie i profesjonalne przygotowanie dzisiejszej uroczystości. Kochani Uczniowie Wam dziękuję najcieplej jak potrafię. Jestem – jesteśmy z Was po raz kolejny bardzo, bardzo dumni.”
Prowadzący: Szanowni Państwo! Nasza uroczystość powoli dobiega końca. Mam nadzieję że na długo pozostanie w naszych sercach i stanie się prawdziwą lekcją patriotyzmu. Tę szkołę cechuje cudowna młodzież i wspaniali pedagodzy. Ja także wyrosłam z tego środowiska. Uroczystość prowadziła Katarzyna Bogaczewicz – jestem absolwentką tej szkoły. Jest mi bardzo miło i czuję się zaszczycona, że mogłam dzisiaj być tutaj i prowadzić tę piękną uroczystość. To właśnie ta szkoła i pracujący w niej nauczyciele nauczyli mnie szacunku do mojej małej Ojczyzny. Przekazali mi też wiele mądrych i pięknych prawd. Zasiali we mnie chęć i pasję do nauki, co owocowało w kolejnych latach edukacji. Podstawy, które tutaj nabyłam są solidnym fundamentem mojego wykształcenia. Jestem pewna, że reprezentuję opinię wielu absolwentów naszej szkoły. Za to wszystko bardzo serdecznie dziękuję.
Prowadzący: Kończąc część oficjalną proponuję 15 minut wolnego czasu. Zachęcam do zwiedzenia szkoły, dokonania wpisów do kroniki szkoły. Kronika również będzie wyłożona w sali domu ludowego, będzie nam niezmiernie miło, jeżeli Państwo złożą w niej pamiątkowe wpisy.Bardzo gorąco zapraszam wszystkich gości na poczęstunek do sali Domu ludowego.