Szkoła Podstawowa im. Władysława Beliny - Prażmowskiego w Zahutyniu

Jubileusz 80-lecia Szkoły Podstawowej w Zahutyniu oraz nadanie jej imienia Władysława Beliny- Prażmowskiego.

Dzień 16 listopada 2018 roku zapisał się w historii Szkoły Podstawowej w Zahutyniu jako jeden z najważniejszych. W uroczysty sposób cała społeczność szkolna, mieszkańcy oraz licznie przybyli goście świętowali jubileusz 80-lecia szkoły i nadanie jej imienia Władysława Beliny-Prażmowskiego – człowieka niezwykłego, wybitnego, wyróżniającego się osobowością, inteligencją, odwagą, patriotyzmem. Legionisty, twórcy kawalerii odrodzonej Polski, uczestnika walk o niepodległość, późniejszego prezydenta Krakowa i wojewody lwowskiego. WIELKI CZŁOWIEK I WIELKI POLAK określany mianem pierwszego ułana 2 Rzeczpospolitej Polskiej, który pozostawił po sobie pamięć o bohaterskich walkach o niepodległość. Wybór na Patrona postaci Pułkownika Beliny-Prażmowskiego nie był przypadkowy. Nawiązuje on do tradycji szkoły, bo jak wskazują źródła, już przed II wojną Światową nosiła to godne imię. Obchody rozpoczęły się w kościele mszą świętą w intencji budowniczych szkoły i poległych w walkach o niepodległość naszego kraju. Następnie zgromadzeni przeszli na plac kościelny, gdzie uroczyście został posadzony dąb „Władysław” – nazwany imieniem Patrona szkoły, który przez kolejne lata będzie wyrazem hołdu wszystkim walczącym o niepodległą Polskę oraz szacunku współczesnych dla budowniczych szkoły i tych, którzy przyczynili się do jej rozwoju. Kolejnym punktem uroczystości był przemarsz orkiestry, drużyny OSP Zahutyń ze sztandarem, kolumny wojskowej, gości, uczniów, nauczycieli oraz mieszkańców do szkoły i zgromadzenie się przy obelisku z pamiątkową, jubileuszową tablicą. Wspólnie odśpiewano „Mazurek Dąbrowskiego”, o. proboszcz poświęcił tablicę, a o dokonanie aktu odsłonięcia poproszono absolwentów szkoły. Następnie Pani Maria Mielnik - Radna Rady Miejskiej w Zagórzu odczytała Uchwałę Rady Miasta o nadaniu Szkole Podstawowej w Zahutyniu imienia Władysława Beliny-Prażmowskiego, a Pani Wanda Izdebska – dyrektor szkoły odebrała akt. W tym momencie w górę poleciały biało-czerwone balony ku uciesze wszystkich dzieci i rozległy się gromkie oklaski. Prowadząca uroczystość Katarzyna Bogaczewicz - absolwentka szkoły - zaprosiła o. proboszcza i honorowych gości o wejście do holu szkoły i odsłonięcie tablicy poświęconej Patronowi. Aktu odsłonięcia tablicy dokonali:

  •  Pan Stanisław Chęć wiceburmistrz Sanoka, reprezentant Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka sejmu RP,
  • Pan Marek Rząsa - Poseł na Sejm RP,
  •  Pan Stanisław Fundakowski - Podkarpacki Wicekurator Oświaty,
  • Pan Ernest Nowak – Burmistrz Miasta i Gminy Zagórz.

W dalszej części uroczystości wszyscy zgromadzili się w sali gimnastycznej, gdzie głos zabrała dyrektor szkoły Wanda Izdebska witając zebranych gości. Swoją obecnością zaszczycili nas między innymi:

  • Stanisław Chęć – reprezentant Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka Sejmu RP,
  • Marek Rząsa – Poseł na Sejm RP,
  •  Stanisław Fundakowski– Podkarpacki Wicekurator Oświaty,
  • asystentka Elżbiety Łukacijewskiej – posłanki do Parlamentu Europejskiego Ewa Mrugała,
  • asystentka Posła Mieczysława Kasprzaka – Pani Sabina Fal,
  • asystentka Posła Piotra Uruskiego Aneta Figiel,
  •  Ernest Nowak Burmistrz Miasta i Gminy Zagórz,
  •  radni Rady Miejskiej w Zagórzu oraz radni elekci,
  • Andrzej Chrobak – członek Zarządu Powiatu sanockiego,
  • radni Powiatu sanockiego oraz radni elekci,
  •  ojcowie Parafii Zahutyń na czele z o. proboszczem Tomaszem Woźnym,
  •  Kamil Batruch - Sołtys sołectwa Zahutyń,
  • Krystyna Chowaniec - Komendantka sanockiego Hufca ZHP,
  • dyrektorzy jednostek organizacyjnych Gminy Zagórz,
  • dyrektorzy szkół Gminy Zagórz,
  • Zbigniew Osenkowski - artysta, autor książki „Zagórz nad Osławą”,
  • Stanisałw Fal - członek Zarządu Podkarpackiej Izby Rolniczej,
  • Jolanta Bartnicka - Węgrzyn - Dyrektor Lokalnej Grupy Działania Zielone Bieszczady,
  • przedstawiciele służb mundurowych, w tym dowódca 35 sanockiego Batalionu Lekkiej Piechoty Obrony Terytorialnej - płk Rafał Jarosz wraz z asystą żołnierzy,
  • mjr Piotr Lasek - przedstawiciel Wojskowego Komendanta Uzupełnień,
  • Paweł Lubieński - Komendant Placówki Straży Granicznej w Sanoku,
  • płk Janusz Wańcowiat - Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego w Łupkowie,
  • Marcin Wojtal – kierownik posterunku Policji w Zagórzu,
  • Zbigniew Pawłowski - Nadleśniczy Nadleśnictwa Lesko,
  • dh Gołkowski Robert - Prezes Miejsko-Gminnego Zarządu Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Zagórzu,
  • dh Edward Fal - Prezes OSP Zahutyń,
  • Halina Zubel - przewodnicząca Koła Gospodyń Wiejskich w Zahutyniu,
  • emerytowani nauczyciele i pracownicy szkoły,
  • sponsorzy i darczyńcy szkoły,
  • rodzice z Panią Anetą Szczepek na czele – przewodniczącą RR szkoły,
  • mieszkańcy Zahutynia.

Oto okolicznościowe przemówienie pani dyrektor Wandy Izdebskiej:„Drodzy państwo dzień 16.XI. 2018 r. zapisuje się w historii naszej szkoły jako dzień szczególny i wyjątkowy – można powiedzieć, że to dziejowa chwila dla naszej skromnej, szanowanej, wiejskiej placówki. Dzisiaj jesteśmy świadkami dwóch ważnych wydarzeń: jubileuszu 80–lecia istnienia naszej szkoły oraz nadanie jej imienia. Odtąd będzie ona nosić dumne imię: WŁADYSŁAWA BELINY-PRAŻMOWSKIEGO nadane w roku niezwykłym, w roku obchodów 100-lecia Odzyskania Niepodległości przez Polskę, o którą walczył nasz patron. To postać niezwykła, wybitna, wyróżniająca się osobowością, inteligencją, odwagą, patriotyzmem. Legionista, twórca kawalerii odrodzonej Polski, uczestnik walk o niepodległość, późniejszy prezydent Krakowa i wojewoda lwowski. WIELKI CZŁOWIEK I WIELKI POLAK określany mianem pierwszego ułana 2 Rzeczpospolitej Polskiej, który pozostawił po sobie pamięć o bohaterskich walkach o niepodległość. Nasza szkoła poprzez nadanie jej imienia zyskuje swą indywidualność i tożsamość. Udało się to osiągnąć dzięki ogromnym wysiłkom i staraniom zarówno grona pedagogicznego jak i rodziców. Przez ponad rok przygotowywaliśmy się do tej wielkiej uroczystości zgłębiając wiedzę o przyszłym Patronie, zbierając konieczne informacje i pozyskując sponsorów. Jubileusz 80-lecia szkoły to powód do satysfakcji z dotychczasowych osiągnięć oraz stosowna chwila do złożenia wyrazów wdzięczności tym, którzy, swym zaangażowaniem i wytrwałą pracą przyczynili się do rozwoju placówki. Jest to czas, który niesie w sobie symbol wzruszenia, zadumy i refleksji. Nasza szkoła została wzniesiona wysiłkiem mieszkańców i oddana do użytku rok przed II wojną światową, była świadkiem ważnych wydarzeń historycznych. W czasie działań wojennych w szkole mieścił się sztab wojenny żołnierzy niemieckich a następnie radzieckich. Po zakończeniu wojny funkcję kierowników i dyrektorów sprawowało 5 osób. Z szacunkiem i podziwem wspominam dziś moich poprzedników. Byli to: Władysław Maksymowicz, Bronisława Maksymowicz, Józef Bieniek, Wanda Czapla, Jerzy Sowa. To każda z tych osób wraz z byłymi pracownikami, uczniami, rodzicami pisała historię szkoły, to z każdą z nich łączą się ważne dla szkoły zmiany i wydarzenia. Dzięki pracy wielu pokoleń, pasji i zaangażowaniu szkoła rozwijała się. Jestem dumna z faktu, że to mnie właśnie przypadł zaszczyt wzięcia udziału w tak podniosłej chwili, jaką jest jubileusz 80-lecia naszej  szkoły i nadanie jej imienia. Wybór na Patrona postaci Pułkownika Beliny-Prażmowskiego nie był przypadkowy. Nawiązuje on do tradycji szkoły, bo jak wskazują źródła, już przed II wojną Światową nosiła to godne imię. Jednym z istotnych źródeł była książka „Zagórz nad Osławą”, autorstwa Zbigniewa Osenkowskiego, który jest wśród nas i którego serdecznie pozdrawiam. 80-letnia historia i jej tradycja upoważniły nas  do ubiegania się o nadanie jej imienia, które dla społeczności szkolnej będzie symbolem  Małej Ojczyzny – bo nasza szkoła i jej najbliższe środowisko jest symbolem małej ojczyzny. Jestem przekonana, że mając za Patrona wielkiego patriotę placówka nadal będzie się rozwijać i  kształcić w duchu patriotycznym kolejne pokolenia”. Następnie wyświetlono prezentację o pułkowniku Władysławie Belinie – Prażmowskim, a Pani Dorota Filipowicz odczytała jej treść: „ Władysław Belina-Prażmowski urodził się 3 maja 1888 roku we wsi Ruszkowiec, niedaleko Opatowa. Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Belina. Od małego Władysław wychowywany był w duchu patriotycznym przez matkę Bronisławę i ojca Hipolita- dawnego powstańca styczniowego. Już jako uczeń rosyjskiego gimnazjum w Radomiu należał do tajnej organizacji niepodległościowej i za udział w strajku uczniowskim został usunięty z tej szkoły. Dlatego też maturę zdaje w 1905 r. w Warszawie. Podejmuje studia na Politechnice Lwowskiej na wydziale górniczym, gdzie poznaje późniejszego generała Kazimierza Sosnkowskiego. Za jego namową wstępuje do Związku Walki Czynnej, a w późniejszym czasie do Związku Strzeleckiego- organizacji skupiających polskich patriotów walczących o niepodległą Polskę. W czasie studiów we Lwowie ukończył kurs instruktorski i Wyższą Szkołę Oficerską Związku Strzeleckiego, otrzymując z rąk Komendanta Józefa Piłsudskiego odznakę ”Parasol”(odznaka nadawana przez Józefa Piłsudskiego dla członków Związku Walki Czynnej). Stopień porucznika otrzymał w 1911 r. a w 1913 r. objął stanowisko zastępcy komendanta Związku Strzeleckiego w Krakowie. 30 lipca, po ogłoszeniu przez Józefa Piłsudskiego przygotowań do mobilizacji (zbiórki) Związków Strzeleckich, Belina-Prażmowski przybył do Krakowa na miejsce zbiórki oddziałów. 2 sierpnia 1914 r. był przełomowym w życiu Beliny Prażmowskiego. W tym dniu objął dowództwo nad siedmioosobowym patrolem, który-wkroczył na teren zaboru rosyjskiego w celach rozpoznawczych i dezinformacyjnych (celowe przekazywanie nieprawdziwej informacji). 3 sierpnia podczas powrotu do miejsca wymarszu w miejscowości Skrzeczowice, patrol zarekwirował (zabrał z rozkazu władz) 5 koni, które, jak się później okazało, stanowiły pierwsze wierzchowce utworzonego później przez Belinę-Prażmowskiego pułku ułanów (żołnierzy na koniach- kawalerzystów). Ta siedmioosobowa grupa kawalerzystów, zwanych od tego czasu „siódemką Beliny”, uznany został za pierwszy oddział odradzającej się jazdy polskiej. Z polecenia Józefa Piłsudskiego po wyjeździe z Krakowa do Kielc prowadził werbunek (namawiał do wstąpienia) ułanów do nowo tworzonego szwadronu (oddziału kawalerii liczącego około 110 żołnierzy) i wkrótce jego oddział liczy już 140 kawalerzystów. Szwadron Prażmowskiego toczył walki w okolicach Nowego Korczyna, Łowicza, Modlina, Aleksandrowa, Łodzi. 1 listopada szwadron przekształca się w dywizjon i zostaje skierowany do walk z Rosjanami w okolice Limanowej. 23 grudnia 1913 r. pod Łowiczówkiem, Belina-Prażmowski zostaje ranny, jednak pozostaje ze swoimi żołnierzami na linii frontu. Wiosną (w maju) 1915 r. Prażmowski otrzymał awans na rotmistrza ( stopień wojskowy oficera), a jego dywizjon wszedł w skład powstałego pułku ułanów. Po ciężkich walkach z oddziałami rosyjskimi, oddziały kawalerii wkroczyły do Lublina na czele I Brygady Legionów. Po zdobyciu Lublina, Beliniaków skierowano na Wołyń, gdzie brali udział w walkach pod Maniewicami i Stochowem. W uznaniu zasług i zdolności dowódczych, w grudniu 1915 r. Władysław Belina-Prażmowski został dowódcą I Pułku Ułanów Legionów Polskich. Po bitwach pod Kostiuchnówką i Legionowem zostaje dowódcą brygady kawalerii i jednocześnie jest awansowany do stopnia majora. W roku 1917, zgodnie z poleceniem Józefa Piłsudskiego, odmawia złożenia przysięgi na wierność państwom centralnym(Niemcom i Austrii) i zostaje zdymisjonowany Belina-Prażmowski wraca w okolice Lublina do Godziszowa, gdzie angażuje się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej, biorąc udział miedzy innymi w rozbrajaniu jednostek armii austriackiej na Lubelszczyźnie. W październiku 1918 r. na polecenie generała Rydza-Śmigłego przystąpił do tworzenia I Brygady Kawalerii. Jako jej dowódca, już w randze pułkownika, walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej (bolszewicy to Rosjanie, członkowie partii robotników) na wileńszczyźnie zdobywając 19 kwietnia 1919 r. Wilno. Następnie oddziały Beliny Prażmowskiego skierowane zostały na front litewsko- białoruski odnosząc znaczące zwycięstwa. Jesienią 1920 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia Belina-Prażmowski zostaje przeniesiony do rezerwy (przestał być wojskowym). Osiadł w Godziszowie, gdzie gospodarował majątkiem ziemskim oraz poświęcił się działalności społecznej: był przewodniczącym Związku Strzeleckiego, a po przeprowadzce do Janowa Lubelskiego, prezesem Powiatowej Komisji Drogowej oraz prezesem Komisji Rolnej. W roku 1929 Prażmowski wyjechał do Krakowa. Działał w Związku Legionistów Okręgu Krakowskiego, był członkiem Rady Przybocznej Prezydenta Miasta Krakowa, a od 16 lipca 1931r do końca stycznia 1933r był Prezydentem Krakowa. Decyzją Marszałka Józefa Piłsudskiego 31 stycznia 1933 r. objął funkcję Wojewody Lwowskiego, którą pełnił aż do 14 kwietnia 1937 r. Z życia politycznego wycofał się ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Władysław Belina Prażmowski zmarł 13 października 1938 r. na atak serca podczas kuracji zdrowotnej w Wenecji. Żył 50 lat. Pochowany został w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim. Uroczystości pogrzebowe były ogromną manifestacją patriotyczną ku czci wspaniałego żołnierza i patrioty. Jako dowódca kawalerii legionowej Belina – Prażmowski był jedną z najpopularniejszych postaci podczas I wojny światowej. Wskrzesił i odnowił wspaniałe tradycje jazdy polskiej. Marszałek Józef Piłsudski bardzo cenił Prażmowskiego za zdolności organizacyjne, kunszt wojskowy i cechy dowódcze kawalerzysty. Belina – Prażmowski dbał o swoich żołnierzy, nie narażał ich na zbytnie niebezpieczeństwo i ryzyko. Społeczność Naszej szkoły jest dumna że przyjęła imię tak znamienitego Polaka.” Historię szkoły przedstawiła Pani Beata Iwanowska: Historia szkoły: Obecny budynek Szkoły Podstawowej w Zahutyniu został oddany do użytku w 1938 roku i nosił imię pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego (1888-1938), legionisty Józefa Piłsudskiego, organizatora pułku kawalerii legionowej, tzw. „Beliniaków”, zasłużonego w bojach legionów oraz twórcy I brygady kawalerii, na której czele stoczył wiele bitew w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. Odznaczony był krzyżem Virtuti Militari  i 5-krotnie Krzyżem Walecznych. Pułkownik Belina- Prażmowski, po wystąpieniu z wojska, w latach 1929 - 1933 był prezydentem Krakowa, a w latach 1933-1937 – wojewodą lwowskim. Mieszkańcy Zahutynia podjęli decyzję o wybudowaniu nowej szkoły, ponieważ dotychczasowa, drewniana, o jednej izbie lekcyjnej, nie mogła pomieścić dużej liczby dzieci pragnących się uczyć. Budowa trwała kilka lat i w większości jej koszty ponosili mieszkańcy Zahutynia, którzy wszystkie prace budowlane wzięli na swoje barki. Do dzisiejszego dnia można  na strychu szkoły podziwiać niezwykle solidnie wykonaną więźbę dachową. W czasie działań wojennych w szkole mieścił się sztab wojenny żołnierzy niemieckich, a następnie radzieckich. Podczas prac remontowych odkryto na korytarzu  doskonale zachowane rysunki wykonane przez żołnierzy radzieckich, obrazujące klęskę Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej uczniowie rozpoczęli naukę w klasach łączonych. Kierownikiem szkoły został Władysław Maksymowicz. Ponieważ we wsi nie było kościoła, a dotychczasowa cerkiew została spalona podczas działań wojennych, jedna sala lekcyjna od strony południowej została zamieniona na kaplicę i odbywały się w niej nabożeństwa dla mieszkańców Zahutynia. Po śmierci kierownika szkoły, w 1958 roku kierownictwo objęła Bronisława Maksymowicz – za jej kadencji wykonano drobne bieżące remonty i ogrodzono działkę szkolną od strony drogi. Po przejściu na emeryturę Bronisławy Maksymowicz, w  roku 1965 funkcję kierownika szkoły objął Józef Bieniek i pełnił ją do roku 1974. Za jego kadencji prężnie działało Szkolne Koło Sportowe ukierunkowane na łyżwiarstwo szybkie. Co zimę budowano na boisku szkolnym lodowisko, gdzie dzieci stawiały pierwsze kroki na łyżwach. Pod kierunkiem Józefa Bienka łyżwiarze z Zahutynia wyróżniali się, zajmując I, II, III miejsca na Igrzyskach Zimowych w Sanoku, Nowym Targu i Zakopanem. W grudniu 1974 roku Józef Bieniek przeszedł do pracy w Wydziale Oświaty i Wychowania w Sanoku, gdzie objął funkcję wizytatora do spraw profilaktyki i resocjalizacji. Dyrektorem szkoły została Wanda Czapla. Ze względu na zmiany administracyjne, szkołę przyłączono do Sanoka i otrzymała ona pieczęć o treści: „Szkoła Podstawowa w Sanoku- Zahutyniu”. Następnie, w 1977 roku zaszły kolejne zmiany administracyjne. Zahutyń przeszedł z Sanoka do gminy Zagórz i szkoła stała się częścią Zbiorczej Szkoły Gminnej w Tarnawie Dolnej. W okresie pełnienia funkcji dyrektora szkoły przez Wandę Czaplę dokonano rozbudowy szkoły od strony południowej. Powiększono budynek o kotłownię, sanitariaty, szatnię i cztery sale lekcyjne. Wyburzono piece kaflowe, zainstalowano system centralnego ogrzewania. W 1991 roku, w wyniku konkursu, dyrektorem szkoły został dotychczasowy nauczyciel, Jerzy Sowa, który tę funkcję pełnił do 1996 roku. Od 1996 roku szkołę z powodzeniem prowadzi dyrektor Wanda Izdebska. W ciągu wielu lat kadencji pani dyrektor, wykonano ogrom prac inwestycyjnych i remontowych min. dokonano modernizacji kotłowni węglowej na gazową, dobudowano salę gimnastyczną, uruchomiono świetlicę i zaplecze kuchenne, wymieniono pokrycie dachowe, wymieniono wszystkie okna i drzwi, wykonano termomodernizację budynku, wybudowano plac zabaw, ogrodzono teren szkolny wraz z remontem istniejącego wcześniej ogrodzenia od strony drogi głównej. W salach lekcyjnych dokonano również wielu istotnych zmian. Z dniem 1 września 2012 r., w wyniku reformy szkolnictwa na terenie Gminy Zagórz, szkoła nasza została przekształcona w szkołę podstawową z klasami I-III i oddziałem przedszkolnym. Po zaadaptowaniu pomieszczeń szkolnych do potrzeb dzieci 3 i 4 – letnich, uruchomiono w szkole dodatkowy oddział przedszkolny, 9-cio godzinny dla dzieci w tym wieku. Natomiast na mocy uchwały Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 26 marca 2018 r., z dniem 1 września 2018 r., szkoła nasza, zostaje przekształcona w szkołę podstawową obejmującą strukturę organizacyjną z klasami I-IV. W dniu 20 sierpnia Rada Miejska w Zagórzu Uchwałą nr LVII/344/2018 r. nadaje Szkole Podstawowej imię Władysława Beliny-Prażmowskiego. Dziś szkoła liczy 80 lat i ma się coraz lepiej, na zewnątrz coraz młodsza i piękniejsza, wewnątrz tętniąca życiem. Z kolei nadszedł czas na część artystyczną w wykonaniu dzieci przedszkolnych i uczniów szkoły. Recytowane wiersze i pieśni patriotyczne oraz okolicznościowe tańce dostarczyły zgromadzonym niezapomnianych wrażeń. Wszyscy z uznaniem i podziwem patrzyli na młode pokolenie Polaków – patriotów, w niejednym oku zakręciła się łza. Występ został nagrodzony owacją na stojąco. Na zakończenie oficjalnej części uroczystości nadszedł czas na wystąpienia. Głos zabrali:

  • Stanisław Chęć – wiceburmistrz Sanoka odczytał list gratulacyjny przekazany przez Pana Marka Kuchcińskiego Marszałka Sejmu RP,
  • Marek Rząsa – Poseł na Sejm RP,
  • Stanisław Fundakowski– Podkarpacki Wicekurator Oświaty,
  • Ernest Nowak - Burmistrz Miasta i Gminy Zagórz,
  • Ewa Mrugała - asystentka Elżbiety Łukacijewskiej – posłanki do Parlamentu Europejskiego,
  • Sabina Fal - asystentka Posła Mieczysława Kasprzaka,
  • Aneta Figiel - asystentka Posła Piotra Uruskiego,
  • Kamil Batruch – Sołtys Sołectwa Zahutyń.

Goście wyjątkowo ciepło i życzliwie wypowiadali się pod adresem szkoły, przekazywali gratulacje i życzenia, a także na ręce dyrektora szkoły okolicznościowe upominki. Na zakończenie pani dyrektor gorąco podziękowała wszystkim przybyłym, za uświetnienie swą obecnością uroczystości: „Dostojni Goście. W imieniu własnym i całej społeczności Szkoły Podstawowej w Zahutyniu pragnę serdecznie podziękować za to, że w tak szczególnym dla nas dniu byliście razem z Nami. Dziękuję za przychylność, za wsparcie w podejmowanych działaniach, a nade wszystko za ciepłe słowa i życzenia. Panu Ernestowi Nowakowi Burmistrzowi Miasta i Gminy Zagórz serdecznie dziękuję za objęcie honorowym patronatem uroczystości. Tomaszowi Woźnemu proboszczowi naszej parafii – dziękuję za poświęcenie tablic i modlitwę intencyjną. Żołnierzom 35 Sanockiego Batalionu Lekkiej Piechoty Obrony Terytorialnej z dowódcą ppłk Rafałem Jaroszem na czele za uświetnienie uroczystości. Pani Teresie Szot za namalowanie portretu patrona, który możemy tutaj podziwiać. Panu Leszkowi Cypcarz za wykonanie tablic. Druhom OSP w Zahutyniu za uświetnienie uroczystości. Serdecznie dziękuję rodzicom na czele z przewodniczącą Rady Rodziców Panią Anetą Szczepek za ogrom pracy włożony przy organizacji uroczystości. Bardzo, bardzo serdecznie dziękuję sponsorom za wsparcie materialne, wsparły nas następujące osoby prywatne i instytucje: Pani Maria Kurowska we współpracy z dyrektorem Wojewódzkiego Domu Kultury panem Markiem Jastrzębskim, Pan Ernest Nowak, Pan Edward Fal, Pan Stanisław Fal, Pan Jerzy Zuba, Pani Kamila Knuth, Państwo Ewelina i Damian Niemczyk, Państwo Barbara i Krzysztof Makar, Pan Piotr Czaja, Pan Mieczysław Kmiotek, Nadleśnictwo Lesko – Pan Zbigniew Pawłowski Nadleśniczy Nadleśnictwa Lesko , Firma DEF - Pan Szczepan Dębiński, Prywatny gabinet Lekarski – Pan Leszek Gliwski, Przedsiębiorstwo Budowlane Orlef - Pan Jerzy Orlef, AutometGroup spółka z o. o. - Pan Józef Leśniak – Prezes Spółki, Zakład remontowo-budowlany Państwa Tadeusza i Marty Potocznych, Pass Polska spółka z o.o. – pan Jaromir Wilusz, Firma Handlowo-Usługowa „Pegaz” - Pan Mieczysław Kosturski, Zakład Grabo- Państwo Waldemar i Jolanta Irzyk, Wydawnictwo BOSZ – Pan Bartosz Szymanik. Naszą uroczystość patronatem medialnym objęli: Gazeta Sanocka KORSO, portal informacyjny isanok. Bardzo dziękuję. Dziękuję nauczycielom, pracownikom szkoły za wszystko co za Nami. Dziękuję za ogromne zaangażowanie, wkład pracy, zrozumienie i profesjonalne przygotowanie dzisiejszej uroczystości. Kochani Uczniowie Wam dziękuję najcieplej jak potrafię. Jestem – jesteśmy z Was po raz kolejny bardzo, bardzo dumni.” Poprosiła o pamiątkowe wpisy do Kroniki Szkoły. Uczestnicy mieli okazję zwiedzić szkołę, przyjrzeć się gazetkom ściennym nawiązującym tematycznie do 100 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, działalności Patrona oraz pracom plastycznym uczniów. Na wszystkich zaproszonych gości czekał świąteczny obiad i pyszne ciasteczko. Uroczystość patronatem honorowym objął Pan Ernest Nowak – Burmistrz Miasta i Gminy Zagórz. Współorganizatorem przedsięwzięcia był Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie. Natomiast patronatem medialnym wydarzenie objęli: Gazeta Sanocka KORSO, portal informacyjny isanok. Uroczystość ta na długo zapadnie w naszych sercach i naszej pamięci. Była przepiękną lekcją patriotyzmu, w roku niezwykłym, w roku obchodów 100-lecia Odzyskania Niepodległości przez Polskę, o którą walczył Patron Szkoły Władysław Belina-Prażmowski.